Polish Church of St. John the Evangelist, Putney

FAQ

Reviews

• 

  KRZYSZTOF Wol

  (Translated by Google) Great place Priests with a true vocation I like to attend this Church. (Original) Wspaniałe miejsce Księża z prawdziwym powołaniem lubię uczęszczać do tego Kościoła.

  20-05-2023
• 

  Gairy Scott

  13-05-2023
• 

  Bazyl Wasyl

  (Translated by Google) Well, a church is not a castle after all 🤪🤪🤪 (Original) No kościół to jest przecie nie zamek 🤪🤪🤪

  27-04-2023
• 

  Justyna Szwed

  (Translated by Google) Thank you for such an eloquent and beautiful preparation of the Paschal TRIDUUM. Great effort put in so that we can experience the Passion of the Lord Jesus as it should be and stay at His side for a moment during the way of the cross. Thank you for the dedication of parish priests who serve in confessionals until late at night! It is rare in London to find a place so dedicated to the service of God. (Original) Dziękuję za tak wymowne i piękne przygotowanie TRIDUUM Paschalnego. Wielki włożony trud abyśmy mogli przezywać jak należy Mękę Pana Jezusa i na chwilę choć zatrzymać się u Jego boku podczas drogi krzyżowej. Dziękuję za oddanie księży w parafi, którzy do późnej nocy posługują w konfesjonałach! To rzadko spotykane w Londynie, aby znaleźć miejsce tak oddane służbie Panu Bogu.

  27-04-2023
• 

  Imię Nazwisko

  (Translated by Google) The reason for this post is a detail from the Lenten retreat 2023. It is not about the content of the retreat, because it is a secondary matter. God will speak as he pleases and through a mentally unprivileged beast of burden (Numbers 22). Most of the teachings, both retreats and, for example, Sunday ones, end up moralizing anyway: do this or that and avoid this or that. We lack the deepening of the teachings generally known from the catechetical halls. Dogmatics, liturgy, biblical studies or the history of the Church in our heads have gathered dust, because there is no inspiration from the pulpits. Morality without a foundation made of the above teachings in the mind is like scooping up water with a sieve. These retreats would not be an exception if not for the fact that after a long time I heard the Roman Canon during them. Clergy are reluctant to use it, probably because of its length and complicated structure, e.g. in the case of a concelebration or selected liturgical events. Meanwhile, in my opinion, the first of the Eucharistic prayers, i.e. the aforementioned Roman Canon, fully reflects the meaning of what is happening on the Altar. In every other prayer, the essence of the Eucharist, which is the sacrifice for the feast, is diminished. We, the faithful, are overfed with earthly goods. We come to Jesus and unfortunately we do not use the spiritual goods of the Eucharist as a Sacrifice. The only thing we notice is the feast that we associate with the world from which we came and to which we return. After all, the Cenacle as a feast was a preparation for the Golota leading to the Resurrection, not a goal in itself. The Eucharist contains the entire Salvatory Triduum and not only its part glorified by the Protestant Western world. The church would not exist if Jesus crowned his mission with a feast and then, for example, ascended to heaven. That's why we're not in churches. Not one of us ends up like the Apostles after that feast: sleepy and full, he flees in panic under any pretext. In the meantime, let me address a few other issues. More than one opinion about the local church as a sacral building has already been posted here. I will not repeat those opinions, but I will supplement them with a few others that should be added here. Well, for me it is above all a tangible place of meeting with God. A place of an indisputable miracle thanks to Saint Charbel with my participation. A place of strengthening faith. A place cultivating the centuries-old, pious practice (unfortunately with some exceptions on the part of people who are not very aware) of receiving Holy Communion kneeling and to the mouth. A place to celebrate services in the setting and form known to our fathers. A place of correct singing of "Our Father" by a unique Mr. Organist who does not make pauses where there are none. It would be good if everyone else followed suit. And even if the space of our temple always resounded with pious liturgical songs. We have enough of them, and there is no need to put them off into oblivion. Before each Mass Sunday can be taught (in the sense of reminding) at least one such song. Unfortunately, there are also some inaccuracies. The use of the ministry of an extraordinary minister was to be only in exceptional situations, such as the lack of a second priest. We have received such a promise. In the meantime, we see that the extraordinary minister is giving Holy Communion when the other priest, I presume, can come and do it. In my opinion, the faithful do not mind when the Eucharist lasts longer at the expense of receiving Holy Communion. to the priest. And perhaps the peak of expectations would be if the celebrant permanently used a deep paten and consecrated some hosts so that at least some of the faithful could receive Holy Communion consecrated at the Holy Mass in which they participate. It is known that essentially there is no difference here, but the symbolism certainly motivates to participate again and again in the same one and eternal sacrifice renewed in this particular time and place. I leave this content for your consideration. With God! (Original) Powodem tego posta jest pewien szczegół z rekolekcji wielkopostnych 2023. Nie chodzi bynajmniej o treść rekolekcji, bo jest to sprawa drugorzędna. Bóg jak chce to przemówi i przez rozumowo nieuprzywilejowane zwierzę juczne (Lb 22). Gro nauk zarówno rekolekcyjnych jak i np. niedzielnych i tak koniec końców zmierza do moralizowania: rób to czy tamto a unikaj tego czy owego. Brakuje nam pogłębienia z nauk znanych ogólnie z sal katechetycznych. Dogmatyka, liturgika, biblistyka czy historia Kościoła w naszych głowach obrosła kurzem, bo brak inspiracji z ambon. Moralność bez fundamentu zrobionego z w/w nauk w umyśle to tak jak nabieranie wody sitem. Rekolekcje te nie byłyby wyjątkiem gdyby nie fakt, że po długim czasie usłyszałem w ich trakcie Kanon Rzymski. Duchowni niechętnie z niego korzystają zapewne ze względu na jego długość oraz skomplikowaną strukturę np w wypadku koncelebry lub wybranych wydarzeń liturgicznych. Tymczasem w moim odczuciu pierwsza z modlitw eucharystycznych czyli wspomniany Kanon Rzymski oddaje w pełni sens tego co dzieje się na Ołtarzu. W każdej innej z modlitw pomniejszana jest istota Eucharystii jaką jest ofiara na rzecz uczty. My, czyli wierni jesteśmy przekarmieni dobrami ziemskim. Przychodzimy do Jezusa i niestety nie korzystamy z dóbr duchowych Eucharystii jako Ofiary. Jedyne co zauważamy to ucztę którą kojarzymy ze światem z którego przyszliśmy i do którego wracamy. A przecież Wieczernik jako uczta był przygotowaniem do Gołoty prowadzącej ku Zmartwychwstaniu a nie celem samym w sobie. Eucharystia zawiera całe Triduum zbawcze a nie tylko jego gloryfikowaną przez sprotestantyzmowany świat zachodu część. Kościół nie miałby racji bytu gdyby Jezus uwieńczył swoją misję ucztą po czym np wstąpił sobie do nieba. Dlatego nie ma nas w kościołach. Nie jeden z nas kończy jak Apostołowie po tamtej uczcie: śpiący i syty ucieka w popłochu pod byle pretekstem. Przy okazji pozwolę sobie podjąć kilka innych zagadnień. Niejedna opinia o tutejszym kościele jako budowli sakralnej została tutaj już umieszczona. Nie będę powielać tamtych opinii ale uzupełnię o kilka innych, które wypada tutaj dodać. Otóż dla mnie jest to przede wszystkim namacalne miejsce spotkania z Bogiem. Miejsce niepodważalnego cudu za sprawą św Szarbela z moim udziałem. Miejsce umocnienia wiary. Miejsce kultywujące wielowiekową, pobożną praktykę (niestety za pewnymi wyjątkami ze strony mało uświadomionych osób) przystępowania do Komunii św na klęcząco i do ust. Miejsce celebracji nabożeństw w oprawie i formie znanej naszym ojcom. Miejsce poprawnego śpiewu "Ojcze nasz" przez unikatowego Pana Organistę który nie robi pauz gdzie ich nie ma. Byłoby dobrze gdyby wszyscy inni poszli w jego ślady. I jeszcze gdyby przestrzeń naszej świątyni rozbrzmiewała zawsze pobożnymi pieśniami liturgicznymi. Mamy ich wystarczająco dużo i nie ma potrzeby odkładać ich w zapomnienie. Przed każdą Mszą św. niedzielną można uczyć (w znaczeniu przypominać) chociażby jedną tylko taką pieśń. Niestety też i miejsce pewnych nieścisłości. Korzystanie z posługi szafarza nadzwyczajnego miało być tylko w wyjątkowych sytuacjach takich jak brak drugiego z kapłanów. Otrzymaliśmy taką obietnicę. Tymczasem widzimy, że szafarz nadzwyczajny udziela Komunii św gdy drugi z kapłanów – jak mniemam - może przyjść i to uczynić. W moim odczuciu wiernym nie przeszkadza kiedy Eucharystia trwa dłużej kosztem przystępowania do Komunii św. do kapłana. A chyba już szczytem oczekiwań byłoby gdyby celebrans na stałe używał głębokiej pateny i konsekrował część komunikantów tak aby przynajmniej część z wiernych mogła przyjmować Komunię św zakonsekrowaną na Mszy św w której uczestniczą. Wiadomo, że istotowo nie ma tu żadnej różnicy ale symbolika na pewno motywuje do uczestnictwa wciąż i na nowo w tej samej jedynej i przedwiecznej ofierze odnawianej w tym konkretnym czasie i miejscu. Zostawiam pod rozwagę te treści. Z Panem Bogiem!

  27-03-2023
• 

  Sandra Zakrzewska

  27-03-2023
• 

  ernest mazur

  27-03-2023
• 

  sylvia iwanowicz

  Lovely polish church

  27-02-2023
• 

  Józefa Cyz

  27-02-2023
• 

  Piotr Fejdych

  27-01-2023